Crnogorski književnik i značajan kulturni stvaralac Radojica Bošković preminuo je 20. marta 2023. godine, a sahranjen je juče u krugu porodice u svom rodnom Paviom Polju. Radojica Bošković je rođen 1947. godine i kroz svoj život je ostavio dubok trag u crnogorskoj kulturi i književnosti. Njegova smrt je ostavila veliki gubitak za sve one koji su pratili njegov rad i doprinos kulturnoj sceni.
Radojica je završio gimnaziju u Bijelom Polju, a zatim je nastavio svoje obrazovanje na Filološkom fakultetu u Beogradu. Tokom svoje karijere, radio je kao profesor u bjelopoljskoj gimnaziji „Miloje Dobrašinović“, gde je prenosio svoje znanje i ljubav prema književnosti na generacije mladih ljudi. Njegov pedagoški rad je bio od velikog značaja za razvoj mladih talenata i promovisanje književnosti među mladima. Nakon toga, stekao je penziju kao glavni i odgovorni urednik podgoričke Književne revije, gde je nastavio da utiče na književnu scenu Crne Gore, pružajući platformu za nove autore i podstičući književnu kritiku.
Bošković je dobitnik brojnih strukovnih i društvenih priznanja, među kojima se izdvaja Trinaestojulska nagrada. Pored toga, dobio je nagradu „Risto Ratković“, kao i Orden sa zlatnim vijencom, Nagradu „3. januar“ i Povelju grada Kraljeva. Njegov rad je prepoznat kao izuzetan doprinos kulturi, zbog čega mu je dodeljen status istaknutog kulturnog stvaraoca, što je visoko priznanje za umetnike čija dela imaju poseban značaj za kulturu Crne Gore.
U svojoj književnoj karijeri, Bošković je objavio više knjiga pesama, među kojima se ističu dela kao što su „Gluva kuća“ iz 1970. godine, „Tajno govorenje“ (1975), „Početak zaborava“ (1978), i „Ovdje je sve u redu“ (1986). Njegova dela obuhvatila su širok spektar tema i stilova, a osim poezije, autor je i tri knjige za decu i tri dramska teksta. Njegova drama „Vražje verige“ izvedena je 1972. godine u Crnogorskom narodnom pozorištu, što dodatno naglašava njegovu raznolikost u književnosti. Takođe, priredio je dve antologije, „Savremena crnogorska poezija“ (1975) i „Savremena crnogorska proza“ (1995), kao i knjigu eseja „Od teme do teme“.
Radojica Bošković će ostati upamćen kao jedan od ključnih figura crnogorske književnosti, čija su dela obeležila kulturnu scenu i koja će se i dalje čitati i analizirati. Njegova sposobnost da prenese emocije i misli kroz stihove učinila ga je posebnim pesnikom, a njegovi doprinosi u prozi i drami dodatno su obogatili crnogorsku kulturu.
Osim što je bio pisac, Bošković je često učestvovao u kulturnim aktivnostima, organizovao književne večeri i promocije, čime je dodatno doprinosio razvoju književne zajednice. Njegova strast prema književnosti bila je zarazna, a mnogi mladi autori su ga smatrali svojim mentorom i inspiracijom. Radojica je verovao u snagu reči i sposobnost književnosti da menja svet, što je često isticao u svojim javnim nastupima.
Njegov doprinos nije se ogledao samo u njegovim delima, već i u načinu na koji je podsticao druge da istražuju svoju kreativnost i izraze se kroz umetnost. Radojica Bošković je bio zagovornik umetničke slobode i često je govorio o važnosti književnosti kao sredstva za razumevanje i povezivanje ljudi.
U godinama koje dolaze, njegovo nasleđe će nastaviti da živi kroz dela koja je ostavio iza sebe. Radojica Bošković je bio svestran umetnik, čija će dela inspirisati buduće generacije. Njegova smrt je izgubila ne samo Crna Gora, već i šira književna zajednica, koja će se truditi da očuva sećanje na ovog izuzetnog stvaraoca.
