Zemunski klan, jedna od najzloglasnijih kriminalnih organizacija na Balkanu, poznat je po krvavim obračunima i likvidacijama svojih neprijatelja. Ova grupa, koja je stekla reputaciju zbog svoje brutalnosti, koristi specifične metode, a među njima je i rafalna paljba iz vozila u pokretu, što je postalo njihov prepoznatljiv „potpis“. Ova metoda je prvi put zabeležena prilikom likvidacije Zorana Davidovića Ćande, što je označilo početak krvavog puta Zemunskog klana.
U noći kada je Željko Ražnatović Arkan ubijen, ljudi povezani sa njim su brzo reagovali. Dobrosav Gavrić, izvršitelj ovog zločina, postavio je osnovu za novu listu meta. Ćanda je bio visoko na toj listi, a njegov kraj došao je ubrzo nakon smrti njegovog bliskog prijatelja, Branislava Lainovića Dugog, koji je ubijen ispred hotela „Srbija“. U martu 2000. godine, dok se Davidović vraćao sa sahrane, postao je meta napada.
Napadači su mu postavili smrtonosnu zamku na auto-putu. U trenutku kada je Ćanda vozio, bio je okružen naizgled običnim automobilima. Ispaljeno je oko 60 metaka iz automatskog oružja, a ubice su nastavile da pucaju čak i kada su njihove mete već bile mrtve. Ovaj brutalni napad bio je revolucionaran u kontekstu beogradskih obračuna, postavivši standard za buduće likvidacije.
Još jedan značajan događaj bio je ubistvo Mirka Tomića, poznatog kao Bosanac, koji se našao na meti Zemunskog klana. On je postao prva žrtva koja je pogođena tokom napada iz vozila u pokretu, što je kasnije postalo uobičajeno za ovu organizaciju. Tomić je ubijen 13. februara 2000. godine, kada su napadači iznenada otvorili vatru dok je vozio svojim automobilom.
S obzirom na brutalnost i efikasnost ovih likvidacija, Zemunski klan je stekao reputaciju koja je izazivala strah u Beogradu. Njihove metode su se brzo širile, a likvidacije su postale sve učestalije, često ostavljajući policiju bez tragova. Napadači su se povlačili brzinom svetlosti, često u prisustvu policije koja je bila nemoćna da reaguje.
Ove akcije su postale sinonim za vladavinu straha u Beogradu i šire. Klan je bio sposoban da izvrši više od desetine ubistava, često bez promašaja. Njihova sposobnost da deluju brzo i efikasno donela im je reputaciju koja se teško mogla ignorisati.
Zemunski klan, sa svojim krvavim tragovima, i dalje je simbol haosa i nasilja koji su obeležili jedno od najtemnijih poglavlja u savremenoj srpskoj istoriji. Sa svakim novim ubistvom, njihov uticaj se širio, ostavljajući iza sebe samo tugu i strah. Ova organizacija je ostavila neizbrisiv trag ne samo na kriminalnu scenu već i na društvo u celini, postavljajući pitanja o pravdi i bezbednosti.
