Hristos je grčki izraz koji znači „Pomazanik“, a često se može čuti da sveštenici i teolozi za Isusa kažu Hristos, međutim mnogi ne znaju da poreklo ovog imena vuče korene od apostola Pavla. Prilikom proučavanja lika Isusa sa istorijske tačke gledišta, uvek se koristi njegovo pravo ime – Isus Nazarećanin, prema gradu u kom je odrastao, Nazaretu. Hristos ili Isus Hrist su termini koji pripadaju sferi teologije, jer je Hristots grčki izraz koji znači „Pomazanik“, koji je često koristio apostol Pavle u svojim propovedima i jevanđeljima. Pavle iz Tarisa imao jevrejske korene, odrastao u Kilikiji – koja se nalazi na jugoistoku današnje Turske. U periodu kada je on rođen, helenizovani deo Seleukidskog carstva je već 70 godina bio pod rimskom vlašću. Kada je govorio ili pisao o Isusu, on ga je nazivao Hristos tj. Pomazanik i na taj način vršio veliki uticaj na formiranje hrišćanstva. Ovaj termin je na kraju naširoko usvojen u simboličnom i religioznom smislu, dok je Isus u ovim krugovima korišćen samo da bi se označio čovek.

Miriopomazanje je spominjano u Tori, kao postupak kojim su izraelski kraljevi dobijali dvostruku potvrdu svog legitimiteta od sveštenika i od predstavnika svog plemena u ime Boga. S druge strane, pomazanik na hebrejskom dolazi od reči „mesija“, izraza koji nije bio ograničen samo na kralja. Jevrejska tradicija pripisuje ovu titulu svima onima za koje se veruje da su poslati od Boga, od patrijarha do persijskog cara Kira Velikog – koji je oslobodio Jevreje iz izgnanstva u Vavilonu i sponzorisao izgradnju Drugog hrama u Jerusalimu.

Nakon što je Gnej Pompej Veliki 63. godine p.n.e. pripojio Judeju Rimu, pojavilo se nekoliko osoba koje su za sebe tvrdile da su mesije. Istoričar Flavije pominje njih devet, pored Jovana Krstitelja i Isusa, kog su sledbenici smatrali poslednjim mesijom prorečenim u Tori i onim koji će doneti carstvo Božje na Zemlju. A kada je hrišćanstvo uspostavljeno kao organizovani kult, ovaj aspekt je postao osnovni stub za legitimitet verske moći.

Ukratko, Hristos je grčka reč koja znači „Pomazanik“ i često se koristi da označi Isusa. Poreklo ovog termina je vezano za apostola Pavla koji je bio ključna figura u formiranju hrišćanske teologije. Sam čin pomazanja uljem je predstavljao uobičajen obred u nekoliko drevnih civilizacija sa područja Mediterana. Pomazanik na hebrejskom dolazi od reči „mesija“ koja se odnosila na sve one koji su poslati od Boga u jevrejskoj tradiciji. Kada je Judeja pripojena Rimu, mnoštvo osoba se izdavalo za mesiju, među njima i Isus, a ovaj aspekt je postao osnovni stub za legitimitet verske moći nakon uspostavljanja hrišćanstva.