U Zagrebu je proteklog vikenda obeležena godišnjica od brutalnog ubistva tri člana srpske porodice Zec, koje su pre 33 godine izvršili pripadnici rezervnog sastava MUP-a. Iako su zločinci priznali krivicu, do danas nisu odgovarali za svoje dela, što dodatno produbljuje traumu i osećaj pravde unutar srpske zajednice u Hrvatskoj.
U noći između 7. i 8. decembra 1991. godine, u naselju Adolfovac, nedaleko od Sljemena, ubijene su 12-godišnja devojčica Aleksandra Zec i njena majka Marija. Pre nego što su ih oteli, pripadnici rezervnog sastava tadašnjeg MUP-a iz Zagreba su brutalno ubili Mihajla, Aleksandrinog oca i Marijininog supruga, u njihovoj porodičnoj kući na Trešnjevci. Ovi zločini su ostavili dubok ožiljak na društvu, simbolizujući stradanje nedužnih civila tokom ratnih sukoba.
Sećanju na troje ubijenih sugrađana, kao i na zločin koji je ostao nekažnjen, posvećena je komemoracija koja je okupila brojne građane, predstavnike vlasti i članove srpske zajednice. Ove godine, okupljenima su se obratili predstavnici organizatora, zagrebačkih gradskih vlasti, među kojima su bili i poslanici Anja Šimpraga i Ivana Kekin. Njihovi govori su bili ispunjeni empatijom i podrškom porodicama žrtava, ali i pozivom na pravdu i istinu.
Na komemoraciji su se mogle čuti i poruke o potrebi za pomirenjem, ali i o važnosti sećanja na prošlost kako bi se sprečilo ponavljanje sličnih zločina. Organizatori su istakli da je važno ne zaboraviti žrtve, kako bi se stvorilo bolje društvo koje će se temeljiti na poštovanju ljudskih prava i dostojanstva svih građana.
Ova godišnjica se ne doživljava samo kao podsećanje na stradanje porodice Zec, već i kao simbol borbe protiv zaborava i nekažnjivosti. U društvu koje se još uvek oporavlja od ratnih trauma, ovakvi događaji služe kao podsetnik na potrebu za istinom i pravdom, ali i na važnost izgradnje mira i tolerancije među svim narodima u regionu.
Porodica Zec nije jedina koja je pretrpela gubitak tokom ratnih sukoba, ali njihova sudbina je postala simbol borbe za pravdu i ljudska prava. Mnogi u Hrvatskoj i dalje traže pravdu za žrtve ratnih zločina, dok se borba protiv zaborava nastavlja kroz sećanje na stradale.
Na komemoraciji su se mogli čuti i pozivi na odgovornost za sve one koji su učestvovali u zločinima tokom rata, a koji do danas nisu odgovarali za svoja dela. Zločini nad civilima, poput onih koje je porodica Zec pretrpela, moraju biti prepoznati i procesuirani kako bi se sprečilo ponavljanje sličnih tragedija u budućnosti.
Osim toga, okupljeni su se osvrnuli i na važnost obrazovanja mladih generacija o ovim događajima, kako bi se osiguralo da se prošlost ne zaboravi i da se uči iz grešaka koje su učinjene. Kroz obrazovanje, mladima se može preneti snaga empatije i razumevanja, što može doprineti izgradnji bolje budućnosti.
Na kraju, komemoracija porodice Zec je podsetila sve prisutne na to koliko je važno očuvati sećanje na žrtve i boriti se za pravdu, ali i raditi na izgradnji društva u kojem će svi građani biti jednaki i u kojem će se poštovati ljudska prava bez obzira na etničku pripadnost. Ova godišnjica je bila prilika za refleksiju, ali i poziv na akciju kako bi se osiguralo da se ovakve tragedije više nikada ne ponove.
