Jovan Đorđević bio je književnik rođen 25. novembra 1826. godine u Senti, u Austrijskom carstvu. Bio je autor srpske himne „Bože pravde“ i osnivač dva nacionalna pozorišta u Srbiji – Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu i Narodnog pozorišta u Beogradu. Tokom svog života, Đorđević se zalagao za jačanje nacionalnog identiteta srpskog naroda kroz svoja dela. Bio je profesor, dramaturg, pisac poezije, dramskih tekstova, kritika, istorijskih biografija i prevodilac. Đorđević je takođe bio politički angažovan, bio je poslanik na Blagoveštenskom saboru 1861. godine i ministar prosvete 1892. godine.

Najpoznatije delo Jovana Đorđevića je dramska alegorija „Markova sablja“, koja je izvedena prvi put u Beogradu avgusta 1872. godine, zajedno sa Antonijem Hadžićem. Tekst pesme „Bože pravde“, koja je postala srpska himna, prvi put je izveden kao deo ovog dramskog teksta. Muziku za himnu komponovao je Davorin Jenko. Đorđević je ostavio neizbrisiv trag u srpskoj kulturi i društvu kroz svoj rad i angažman.

Podsećajući se na život i delo Jovana Đorđevića, možemo videti koliko je bio važan za oblikovanje nacionalne svesti i kulturnog nasleđa Srbije. Njegova uloga u osnivanju nacionalnih pozorišta i njegov doprinos književnosti ostavili su trajan pečat na srpsku kulturu. Jovan Đorđević je bio neumoran borac za nacionalne interese i jedan od najznačajnijih književnika svog vremena.