Duodrama „Pupin – poslednji san“ biće izvedena u subotu, 22. marta, u 19.30 časova, u Muzeju nauke i tehnike. Ova predstava se bavi važnim temama kao što su nauka, imigracija, patriotizam, identitet, jezik, kao i odnos prema rasejanju i tuđini.

Autor teksta, Vjera Mujović, inspiraciju je pronašla u Pupinovoj autobiografiji koja je nagrađena Pulicerovom nagradom, kao i u srpskoj narodnoj književnosti, Novom zavetu i narodnim poslovicama. Režiju potpisuje Miloš Pavlović, dok lik Mihajla Pupina tumači Dušan Matejić. Njegovu majku, Pijadu Pupin, igra sama autorka, Vjera Mujović.

Stručni tim predstave uključuje Aleksandru Ninković Tašić kao saradnicu, Rade Radivojevića kao kompozitora, Igora Todorovića za kostime, te Ljiljanu Mrkić Popović za scenski govor. Kreativnu podršku pružili su Una Pavlović (art dizajn), Mina Cvetinović Pavkov (video), Dragomir Nikolić (animacija) i Milan Tvrdišić (fotografija).

Ova predstava osvetljava život Mihajla Pupina, jednog od najvećih svetskih naučnika, koji je, uprkos tome što je živeo u rasejanju, tokom celog života pomogao Srbiji, naročito u vreme balkanskih ratova i Prvog svetskog rata. Zahvaljujući njegovom prijateljstvu sa američkim predsednikom Vilsonom, srpska zastava je 1918. prvi put zavijorila u Vašingtonu.

Pupin je značajno doprineo obrazovanju mnogih mladih ljudi i dao ogroman doprinos dobrobiti Srbije, osnivajući fondove i organizujući pomoć. Ova duodrama prikazuje zamišljeni susret između majke Pijade i sina Mihajla. U dubokoj starosti, Mihajlo se priseća svog života – od detinjstva, kroz naučne uspehe i patriotizam, pa sve do toga kako je kao imigrant svedočio velikim istorijskim događanjima, dok mu majka pruža utehu i podršku.

Inovativni element predstave je upotreba mobilnih telefona, koji omogućavaju gledaocima da prate performans iz različitih perspektiva. Kroz korišćenje novih medija, simbolizuje se Pupinov značaj u telekomunikacijama i njegov doprinos razvoju tehnologije, za koje je dobio ključne patente.

Pupin je rođen 1854. godine u selu Idvor, u tadašnjoj Austro-Ugarskoj, a danas u Srbiji. Njegovo obrazovanje započelo je u rodnom mestu, a zatim je nastavljeno u Beču i kasnije u Njujorku, gde je završio studije na Kolumbija univerzitetu. Njegov naučni rad obuhvata različite oblasti, uključujući fiziku i elektrotehniku, a najpoznatiji je po svojim istraživanjima u oblasti telekomunikacija.

Jedan od najznačajnijih izuma Mihajla Pupina je Pupinov zavoj, koji je unapredio prenos telefonskog signala na velike udaljenosti. Njegov rad je imao ogroman uticaj na razvoj telefonskih mreža i omogućio bržu i efikasniju komunikaciju. Osim toga, Pupin je bio i veoma aktivan u humanitarnim i društvenim aktivnostima, često pomažući srpskoj dijaspori i mladima da se obrazuju.

Predstava „Pupin – poslednji san“ ne predstavlja samo umetnički izraz, već i važnu edukativnu platformu koja ima za cilj da podigne svest o značaju nauke i kulturnog identiteta. Kroz lik Mihajla Pupina, gledaoci će imati priliku da se upoznaju sa njegovim životom i radom, ali i sa širim društvenim i istorijskim kontekstom u kojem je delovao.

U zaključku, ova duodrama je važan doprinos kulturi i nauci, a izvedba u Muzeju nauke i tehnike predstavlja savršenu priliku da se oživi sećanje na jednog od najznačajnijih umova svog vremena. Gledaoci će imati priliku da kroz inovativne pristupe umetnosti razumeju i cene Pupinovo nasleđe, koje živi i dan-danas.