Nakon što su trgovci umetninama u Mađarskoj poslali na popravku violinu koju su godinama čuvali među kupljenim nameštajem, otkriveno je da je taj instrument tokom Drugog svetskog rata napravio jevrejski zatvorenik unutar zidina nacističkog koncentracionog logora Dahau u Nemačkoj. Ova violina, koja je sada poznata kao „violina nade“, sadrži skrivenu poruku koja otkriva njeno potresno poreklo.

U izlizanoj poruci koja je pronađena unutar violine piše: „Probni instrument, napravljen u teškim uslovima bez alata i materijala. Dahau. Godine 1941, Francišek Kempa.“ Ova informacija pokazuje da je instrument, uprkos lošem kvalitetu drveta i grubim alatima koji su korišćeni za njegovu izradu, bio delo veštog majstora. Sandra Katona, mađarska trgovac umetninama koja je otkrila poreklo violine, istakla je da su proporcije i struktura violine pokazivali da ju je napravio talentovani majstor, dok je izbor drveta bio potpuno neshvatljiv.

Profesionalac koji je radio na popravci violine bio je zbunjen kontradikcijom između očigledne veštine izrade i lošeg kvaliteta materijala. U želji da razjasni ovu misteriju, rastavio je instrument i pronašao Kempinu skrivenu poruku, koja se može shvatiti kao izvinjenje majstora koji je, pod brutalnim uslovima zatočeništva, bio primoran da napravi instrument koji nije ispunjavao njegove standarde.

Dahau, koji se nalazio u blizini Minhena, bio je prvi koncentracioni logor koji su nacisti osnovali u martu 1933. godine. U početku je bio dom političkih zatvorenika, ali je kasnije postao model za druge logore, a zatvarani su u njemu Jevreji, Romi, sveštenstvo, homoseksualci i drugi koje je ciljao nacistički režim. Tokom vremena, logor je postao mesto prisilnog rada, medicinskih eksperimenata i brutalnog kažnjavanja, a zatvorenici su trpeli strašne uslove. Logor je bio u funkciji sve dok ga nisu oslobodile američke snage 29. aprila 1945. godine.

Procene govore da je najmanje 40.000 ljudi umrlo u Dahau zbog gladi, bolesti, pogubljenja ili zlostavljanja. Poznato je da su muzički instrumenti bili prisutni u koncentracionim logorima širom centralne i istočne Evrope tokom Drugog svetskog rata, ali se veruje da su svi poznati instrumenti koji su preživeli Dahau doneli zatvorenici.

Kempina violina je jedini poznati instrument za koji se veruje da je napravljen unutar logora. Iako nije poznato kako je violina napustila Dahau i stigla do Mađarske, dokumenti koje je muzej u spomen-obeležju Dahau dostavio mađarskim trgovcima umetninama pokazuju da je Francišek Kempa preživeo rat i vratio se u Poljsku, gde je nastavio da pravi instrumente do svoje smrti 1953. godine.

Ova priča ne samo da osvetljava tragične okolnosti pod kojima je violina nastala, već i podseća na ljudsku sposobnost za kreativnost čak i u najtežim situacijama. „Violina nade“ je više od običnog muzičkog instrumenta; ona je simbol preživljavanja, otpornosti i umetničkog izraza nasuprot zlu. Ovaj instrument, koji je preživeo strahote rata, sada predstavlja memento kako bi se podsetila buduća pokolenja na stradanja i snagu ljudskog duha.

U svetu gde umetnost često odražava stvarnost života, ova violina može poslužiti kao moćan podsetnik na važnost sećanja na prošlost i razumevanja ljudskih patnji. Ovaj slučaj takođe naglašava značaj očuvanja umetničkih dela koja nose sa sobom priče o ljudima i događajima koji su oblikovali našu istoriju.