Put koji obećava u smanjenju emisija ugljenika iz građevinske industrije je razvoj modifikovanih živih materijala, koji se uzgajaju iz živih ćelija i imaju potencijal za samoizlečenje ili prilagođavanje okolini. Ovi inovativni materijali bi mogli postati deo živog građevinskog materijala koji je sposoban da raste i da se popravlja, čime bi se značajno smanjio negativan uticaj građevinske industrije na životnu sredinu.
Doktor Čelsi Heveran sa Državnog univerziteta Montana u SAD, predvodila je tim istraživača koji su proučavali upotrebu gljivičnog micelijuma kao biološke skele za stvaranje ovakvih materijala. U laboratorijskim uslovima, uzgajali su gljivu Neurosporu crassu kako bi formirali mrežu micelijuma. Ova mreža je zatim zasićena bakterijom Sporosarcina pasteurii, koja je poznata po svojoj sposobnosti taloženja kalcijum karbonata – minerala koji se može naći u prirodi u koralima, kostima i školjkama, kada metabolizuje ureu.
Prema rečima doktorke Heveran, ovaj materijal je izuzetno jak i čvrst, s obzirom na to koliko je lagan. Njihovo istraživanje se oslanja na strukturu kostiju kao prirodni model, što dodatno naglašava inovativnost pristupa.
Za razliku od prethodnih živih materijala koji su uzgajani u laboratorijskim uslovima i preživeli samo nekoliko dana, kreacija američkih naučnika ostala je održiva više od mesec dana. Ove pozitivne rezultate tim planira da iskoristi za dizajniranje složenijih i većih struktura, što bi moglo otvoriti nove mogućnosti za primenu u građevinskoj industriji.
Ajsu Kuru sa Univerziteta u Sidneju, koja nije bila uključena u ovo istraživanje, ističe da je predlaganje micelijuma kao supstrata za žive materijale jednostavna, ali veoma moćna strategija. Ovaj pristup otvara vrata za razvoj materijala koji su ne samo samopopravljajući, već i ekološki prihvatljivi.
Istraživanje objavljeno u časopisu Cell Reports Physical Science naglašava potencijal ovih inovativnih materijala. Ukoliko bi se njihova proizvodnja povećala na industrijskom nivou, mogli bi značajno smanjiti zavisnost od tradicionalnog betona, što bi dovelo do uštede miliona evra i smanjenja emisije CO2, koja je jedan od glavnih uzroka globalnog zagrevanja.
U svetlu ovih istraživanja, postavlja se pitanje kako će se nova generacija građevinskih materijala ponašati u odnosu na tradicionalne. Postojeći problemi sa emisijama ugljenika, kao i potreba za obnovljivim izvorima materijala, čine ovu temu izuzetno relevantnom. Građevinska industrija je poznata kao jedan od najvećih zagađivača, a s obzirom na to da se globalno nastoji smanjiti emisija štetnih gasova, ovakve inovacije mogu doneti značajne promene.
Takođe, važno je napomenuti da razvoj ovih živih materijala nije samo ekološka inicitativa, već može otvoriti nova radna mesta i prilike u industriji. Sa sve većim interesovanjem za održivu gradnju, kompanije koje se fokusiraju na inovacije u ovom sektoru mogu imati konkurentsku prednost.
Na kraju, istraživanja kao što je ovo predstavljaju značajan korak ka održivoj budućnosti u građevinskoj industriji. Dok se svet suočava sa izazovima klimatskih promena, inovativni pristupi kao što su modifikovani živi materijali nude nada za smanjenje uticaja građevinske industrije na planetu. U narednim godinama, očekuje se da će se ovakvi materijali razvijati i usavršavati, čime će se dodatno osnažiti njihova uloga u održivoj gradnji i očuvanju životne sredine.
