Branko Radičević, jedan od najpoznatijih srpskih pesnika, rođen je pre dvesta godina u Slavonskom Brodu. Bio je verni sledbenik Vukove reforme srpskog jezika i prava. Pisao je lirske i epse pesme na narodnom jeziku, postavljajući teme ljubavi, rodnoljublja i mladosti. Poznat je po poemi „Đački rastanak“ i pesmi „Kad mlidijah umreti“. Radičević je umro u samoći, od tuberkuloze, u svojoj 29. godini, i sahranjen je u Beču. Nakon dve decenije njegova grobnica je zanemarena, ali je kasnije postala predmet nacionalnog pijeteta. Posmrtni ostaci preneti su u Sremske Karlovce 1883. godine, nakon velike akcije skupljanja priloga za tu svrhu. Branko Radičević ostaje jedan od najvažnijih pesnika srpske književnosti i simbol srpskog romantizma. Njegova poezija i dalje inspiriše generacije i ostaje deo kulturnog nasleđa Srbije.